Na tej polanie jest ciepło i słonecznie, otoczona jest pagórkami i skałami.

~~
Celine podbiegła i położyła się na polanie, prezentując swoje lekkie i piękne kształty. Zamruczała, oświetliło ją słońce, gdzieś tam dalej bawił się mały Silver.

Maggie: *Przybiegłam na polankę i usiadłam pod drzewem.*

Celine odwróciła się do nowej kotki. Uśmiechnęła się mrużąc lekko oczy w słońcu
- Witaj. Nie widziałam cię tu wcześniej.

-Tak? Mieszkam na tych ziemiach od urodzenia. Jestem Maggie, nie widziałaś mojej siostry?
*Uśmiechnęłam się.*

Celine pokręciła łbem
- Pewnie mieszkasz po drugiej stronie góry. Co do twojej siostry: nie, nie widziałam tutaj nikogo. Nazywam się Celine *Selinn*.

-Ja zaś widziałam cię kilka razy. Jesteś kuzynką przywódcy?
*Rozejrzałam się.*

Celine pokiwała głową, gdy nagle za nią pojawiło się małe, czarne i wystraszone kociątko
- Wszystko w porządku, Silver? - zapytała Celine

*Przechadzałem się po słonecznej polance, bo akurat to było moje ulubione miejsce do odpoczynku. Gdy tak szedłem, to nagle zauważyłem trzy koty. Dwie kotki i kota...*

Silver obrócił się w stronę nieznajomego, miauknął cicho jakby ze strachu.
- Synku, powiedz, co ci?- zapytała Celine, popatrzyła nagle w stronę nieznajomego.

*Nieśmiałość brała górę, czemu to mnie męczy?! Nie potrafiłem tam podejść i normalnie porozmawiać. Spojrzałem na małego.*

- Yhym... witaj. Jak się nazywasz?- zapytała Celine, przytulając kotka.

*Spoglądałem na Celine i potrząsłem głową.*
- Ym... tak witam... Ja? Ja mam na imię... Shez
*Powiedziałem urywkami, patrząc ciągle na kotkę.*
- Przepraszam jeśli go przestraszyłem...
*Wskazałem na małego.*

- Silver nie przestraszył się raczej ciebie. Pewnie kogoś z wygnanych. Mam na imię Celine.- kotka uśmiechnęła się szeroko.

- Bardzo mi jest miło
*Odpowiedział i uśmiechnął się do Celine, do małego również.*
- Mówicie o wygnanych? Nie przyjemna sprawa, podobno coś knują... jakiś plan...

- Ja za bardzo nie wtrącam się w takie sprawy. Od tego jest Kurai.

-...
*Nic nie odpowiedziałem i popatrzyłem na resztę.*
- A ta kotka ma na imię?
*Wskazałem na białą.*

- Maggie. - za krzaków wyszedł nagle rudy kot.

*Popatrzyłem w stronę rudego kota.*

- Widzę, że mamy nowych, co, Celine? - zapytał ze śmiechem rudy kot.

- Em... przechadzałem się kilka razy po waszych ziemiach. Jestem Shez...
*Odpowiedziałem w stronę rudego kota.*

- Kurai. Jestem tutaj przywódcą. - powiedział kot.

- Miło...
*Pokłoniłem się przywódcy.*

- Nie lubię, kiedy ktoś mi się kłania. Traktuj mnie jak równego sobie.

*Spojrzałem na rudego.*
- Dobrze...

Charlotte: *Przybiegłam na polankę. Biegnąc, potknęłam się o kamień i wpadłam na jakieś kociątko.*
-Ojej, przepraszam.

Maggie:
-Miło poznać.
*Zwróciłam się do dachowca. Po czym spojrzałam na siostrę.*

*Spojrzałem na małą kotkę i uśmiechnąłem się.*

- Ghhh. - jęknął Silver na którym wylądowała Charlotte.
- Widzę, że masz towarzystwo, Silver. - zaśmiała się Celine, miała ładny uśmiech.

*Spojrzałem w stronę przywódcy. Nieźle zbudowany, strategiczny na pewno. Mam nadzieję, że wie coś więcej na temat wygnańców.*

Charlotte:
-Jestem Charlotte, a ty?
*Zwróciłam się do kociątka.*

Maggie:
*Uśmiechnęłam się.*

- Silver. A propos, stoisz mi na brzuchu. - zajęczał Silver. Kurai spojrzał na przyglądającego mu się Sheza.

Charlotte:
*Zarumieniłam się i pospiesznie odeszłam.*
-Przepraszam.
*Wybąkałam przeprosiny.*

Maggie:
*Też spojrzałam na przywódcę. Wygnańcy jak to wygnańcy, cieszyli się złą sławą.*

Silver spojrzał ciekawie na kotkę.
- Pobawimy się?
  Kurai ciekawie spojrzał na resztę.
- Czy nie spotkaliście czasem wygnańców?

- Dzisiaj? Nie, ale ogólnie zdarzyło mi się ich zobaczyć czasem na tych terenach.
*Odpowiedziałem w stronę przywódcy.*

Charlotte:
-Jasne, a w co?

Maggie:
-Widziałam jedną kotkę. Chodziła po naszej ziemi, ale gdy mnie ujrzała uciekła.

- Berek! - Silver rozpędził się i zaczął uciekać.
- Tutaj jest dwójka wygnańców i ich słudzy. Czy ta kotka była ruda?

Charlotte:
*Goniłam kolegę, po chwili dotknęłam go łapką. Zaczęłam uciekać.*

Maggie:
-Była ruda i miała dużo blizn.

To wygnana matka jednej z nas. Jej córka nazywa się Wictoria. - Kurai ułożył się na ziemi obok Celine.
Silver gonił Charlotte i nagle przewrócił się.

Charlotte:
*Trąciłam pyszczkiem przyjaciela.*
-Nic ci nie jest?

Maggie:
-Szpiegowała.

*Wsłuchałem się w rozmowę z zaciekawieniem.*

- Nie... - wyjąkał Silver, tymczasem Kurai zaczął tajemniczo węszyć.
- Mmm? Kurai? - popatrzyła na niego Celine.

Maggie:
-Ktoś tu jest.
*Wyczułam czyjąś obecność.*

Charlotte:
*Spojrzałam zaciekawiona na przywódcę.*
-Coś się szykuje.
*Szepnęłam do Silver'a.*

- Co robisz?
*Spytałem się Kuraia, chciał wywęszyć coś? Ale co? Wygnańców?*

Za krzaków wyskakuje gruby, biało-czarny kot o przyjaznej mordce.

*Spojrzałem w stronę grubego kota. Nigdy wcześniej takiego nie widziałem.*

- Cześć Milordzie. - uśmiechnął się Kurai, Silver wstał powoli i podszedł do Celine.

Maggie:
-Hmm, witaj?

- Witam. - kiwnął głową dystyngowany kot i uśmiechnął się.

- Cześć...
*Powiedziałem niepewnie w stronę kota.*

Maggie:
*Spojrzałam na kota, nie widziałam go nigdy.*

Charlotte:
-Gonisz!
*Dotknęłam Silvera łapką i uciekłam.*

- Jestem doradcą Kurai'a, nazywam się Milord. - uśmiechnął się, Silver pobiegł za Charlotte, dotknął jej i uciekł za Celine.

Charlotte:
*Usiadłam i zaczęłam myć swoje futerko.*
-Zmęczyłam się.

- Ja też...
- Z kim mam przyjemność? - zapytał Milord.

Maggie:
-Jestem Maggie, a to moja siostra Charlotte.

Milord przyjaźnie kiwnął głową i zaczął węszyć.

*Obserwował koty z ukrycia, był tu pierwszy raz.*

Kurai niepokojąco węszył

*Szykuje się do skoku.*

Celine podeszła do krzaków czując obcy zapach.

*Myśli czy skoczyć czy jednak uciec.*

Celine zetknęła się nosem  z obcym kotem, odskoczyła wystraszona

*Wyskoczył z krzaków.*

Celine nadal była wystraszona, skuliła się, czekajac na reakcję kota

*Przyglądał się kotom, gotowy do ataku.*

- Poczekaj. Jeśli nie jesteś wygnańcem, to nie mamy zamiaru cię atakować. - powiedział spokojnie Kurai, Celine patrzyła na kota przez pazury i wstała.

Maggie: -No na wygnańca to nie wyglądasz.
*Uśmiechnęłam się przyjaźnie.*

Charlotte: *Spojrzałam na Silvera, w końcu miałam towarzysza zabaw. Nachylił się do niego i szepnęłam na ucho.*
-A może chcesz pójść na jakąś przygodę? Słyszałeś o Cmentarzysku Zwierząt?
*Zawsze chciałam się udać na tajemnicze Cmentarzysko. Z opowieści słyszałam, że jest tam trochę niebezpiecznie, ale ja bardzo lubię niebezpieczeństwo.*

*Spojrzałem na kota, który sprawiał miłe wrażenie.*

Charlotte:
-To jak, idziemy?
*Nadal szeptałam. Nie mogłam dopuścić, by ktoś się dowiedział.*

Silver kiwnął głową, i wstał, Celine odwróciła się.
- A państwo dokąd? - zaśmiała się i złapała kotka, zaczęła go myć.

Megan:
*Też złapałam siostrę i zaczęłam ją myć.*

Charlotte:
*Wyrywałam się przez chwilę, ale w końcu odpuściłam.*
-Chcieliśmy iść na spacer, prosimy!
*Uśmiechnęłam się, ukazując wszystkie ząbki.*

Silver uśmiechnął się szeroko, Celine puściła go i pokiwała łbem, na zgodę.

Char:
*Wyskoczyłam z łap siostry i pobiegłam.*

*Spojrzałem na odbiegające kocięta. Nie wiem czy wypadałoby zostawić je same - najlepiej byłoby pójść za nimi. Wygnańcy wszędzie mogą się kręcić.*

Milord westchnął.
- Ile ja bym dał za bycie kociakiem, a nie starym i grubym kocurem.

Maggie:
-Mam nadzieję, że nie narażą się na nic.
*Popatrzyłam na oddalającą się siostrę.*

Celine pokiwała głową.
- Ile ja bym dała mieć jeszcze jedno takie kociątko... ale które ja urodziłam...

Maggie:
*Westchnęłam. Wiedziałam, że Silver został przygarnięty przez Celine. Mimo to opiekowała się nim jak własnym synem.*

- No cóż, poczekamy, zobaczymy...

- Mi się to nie podoba... ja na waszym miejscu nie zostawiałbym ich samych. Szczególnie, że to jeszcze młode są.
*Powiedziałem.*

Delilah przyszła i spojrzała na koty.

Celine odwróciła się do kotki, Kurai nic nie zauważył.
- Masz rację, zaraz spróbuję ich dogonić.

Kotka usiadła na małej skałce i obserwowała koty.

Celine uśmiechnęła się.
- Witaj!

D: Hej... - Spojrzała na Celine.

Kurai odbiegł.
- Jesteś tu nowa? Ja jestem Celine.

Maggie:
-Ja jestem Maggie.
*Uśmiechnęłam się.*

Milord wstał i zaczął kopać pod drzewem.

- Wygnańcem...? Oczywiście że nie.

- To dobrze. - uśmiechnęła się Celine.

Megan:
-Pójdzie ktoś ze mną za małymi? Widać ślady ich łapek.
*Postanowiłam śledzić dzieci.*

*Popatrzyłem na Maggie i uśmiechnąłem się.*
- Wreszcie ktoś ma chęci pójść sprawdzenia co z kotkami. Ja chętnie pójdę, nawet teraz.
*Nie czekając na odpowiedź, ruszyłem za śladami. Mam nadzieję, że kociątkom nic nie jest.*

Maggie:
*Ruszyłam.*

Celine nieśmiało poszła za resztą.

Charlotte:

*Dobiegłam tu szybko, byłam już zmęczona.*

Silver dobiegł tu. Zadyszany spojrzał na Char.

-Ojej, ale nam się dostanie!
*Spuściłam głowę.*

- Spróbuję cię jakoś obronić. W końcu to ja nas wsypałem.
Silver spróbował się uśmiechnąć.

Maggie:
*Przyszłam na polanę i spojrzałam surowo na siostrę.*

Char:
*Spuściłam głowę.*

Silver wkroczył do akcji.
- Pani Maggie, to wszystko moja wina...
Spojrzał na Megan słodkimi oczami, prawie płaczącymi.

Maggie:
*Westchnęłam.*
-Nie płacz.
*Nie wiedziałam co zrobić. Charlotte powinna zostać ukarana.*

- P-proszę Pani, będziemy uważać, a-ale wiemy przecież, że wszystkie kocięta boją się k-ary... t-to był przypadek i...
Po chwili pojawiła się Celine.

Maggie:
-Co z nimi zrobimy, Celine?
*Uśmiechnęłam się.*
-Trzeba wymyślić okropną karę.
*Zażartowałam, by nastraszyć maluchy.*

- Zostaw to mi.
Celine stanęła przed kociętami. Wyprężyła się dumnie i spojrzała na nie poważnie, z góry. Silver lekko się przestraszył.

*Charlotte spojrzała na Silvera.*

- Przepraszam, mamo.
Nagle Celine uśmiechnęła się wzruszona. Przytuliła Silvera.
- Cieszę się, że nic ci nie jest...

Charlotte:
*Zaskoczona popatrzyłam na siostrę.*

Celine uśmiechnęła się.
- Przecież oboje wiemy, że chcesz poznawać świat... ale następnym razem powiedz mi, to wybierzemy się we dwójkę, bezpiecznie... obiecasz mi to?
Silver pokiwał głową.

Maggie:
*Usadowiłam się pod drzewem.*

Charlotte:
-Pobawimy się w coś?
*Odparłam do Silver'a*

Silver pokiwał głową, zostawiając tym razem wybór Char. Celine usadowiła się obok Maggie.

*Wróciłem lekko poraniony i spojrzałem na małe*

Charlotte:
-Bawimy się w chowanego?
*Uśmiechnęłam się.*

Maggie:
-Mam nadzieję, że już się nie będą narażać.

Celine pokiwała głową i spojrzała smutno na Sheza.
- Coś poważnego?

- Ty pierwsza się kryjesz.- uśmiechnał się Silver.

- Lewa łapa trochę podrapana, ale nie.
*Odpowiedziałem.*

Celine pokiwała głową. Wrócili Kurai i Milord. Kurai był mocno podrapany i łzawiło mu lewe oko. Wyglądał smutno.
- Kurai...

Charlotte:
*Szybko wspięłam się na drzewo i ukryłam się między liśćmi.*

- ...?
*Spojrzałem na nich, coś się stało?*

Silver przestał liczyć. Sprawdził wiele miejsc i w końcu wspiął się na drzewo. Wpadł prosto na Charlotte.
Tymczasem u dorosłych...
- Milord, wiesz może gdzie jest Wiki? Ostatnio nie możemy jej znaleźć...

- ...
*Nic nie odpowiadałem, tylko spoglądałem na nich.*

- Wiki to córka zdrajczyni. Bardzo to przeżywa, ponieważ ona jest po dobrej stronie, a matka po złej.
Streścił Milord przysiadając.

- W takim razie co z nią?
*Zapytałem po chwili*

- Napewno gdzieś je...
Z krzaków wyszła niesamowicie zgrabna, ruda kotka. Szła dumnie i spoglądała na nowych swoimi mocno zielonymi oczami. Jej futro miało białe przebłyski.

- Rozumiem, że to jest ona...
*Spojrzałem na kotkę z lekkim uśmiechem*

- Mhm. To jest Wiki.
Kotka usiadła dumnie i rozejrzała się.
- Dużo mnie ominęło... jam jest Wiki.
Nutka ironi zabrzmiała w głosie kotki.

- Shez... miło...
*Spojrzałem na Kuraia. Może przydałaby mu się jakaś pomoc? Poraniony mocno jest.*

Kurai chciał coś powiedziec, gdy Wiki przerwała mu.
- Tak, wiem gdzie jest Andres.
- Skąd wie...
- Nieważne. Chcecie się dowiedzieć, czy nie?

- ...
*Spojrzałem na Wiki.*

- Trzeba się zaciągnąć do Lasu Śmierci. W końcu chodzi o najlepszego wojownika, co nie?
Kurai pokiwał łbem. Celine spojrzała na niego zdziwiona.

- Okej, wchodzę w to. - powiedziałem

- Czyli idę ja, Kurai, Milord, Shez i... Celine? Idziesz?
Celine zmieszała się.
- Nooo, nie wiem...

- Ktoś musi zostać z małymi...
*Powiedziałem.*

Celine pokiwała głową.
- No to chodźmy!
Wiki ruszyła.

*Ruszyłem za Wiki.*

Maggie:
*Postanowiłam iść. Może się do czegoś przydam.*
-Nie ruszajcie się stąd.

- Przypilnuję ich, nie martw się Maggie.
Celine uśmiechnęła się.

Charlotte:
-Czemu pani nie idzie? My obiecujemy, że będziemy grzeczni.

Celine uległa prośbom kotki/
- Tylko pamiętajcie, daliście mi słowo. A jeśli dane słowo się łamie, srogo się za to płaci.
Celine odeszła.

Charlotte:
-Już nie potrafią nam zaufać.
*Powiedziałam z nutą irytacji.*
-Chodźmy na to rozłożyste drzewo, lubisz się wspinać?

- Uwielbiam! - Silver uśmiechnął się i wskoczył na korę drzewa. Sprawnie poszła mu wspinaczka.

*Zgrabnie wskoczyłam na wysoką gałąź i usadowiłam się za liśćmi.*
-Z dołu nie jesteśmy widoczni, zapewnia to nam bezpieczeństwo.

Silver usadowił się obok Char. Było mu trochę zimno, dlatego przysunął się bliżej kotki.

*Zaczerwieniłam się pod gęstym futerkiem. Bardzo lubiłam Silver'a*

//Aww, ma być romantycznie *-* //

//oookej c: //
Ośmielony Silver wtulił się w Char. Bardzo ją lubił.

*Wysunęłam delikatnie języczek i polizałam Silver'a po nosie. Byłam nim zauroczona.*

Silver był lekko zaksoczony, jednak nie było tajemnicą, że Char mu się podobała. Polizał ją po nosku.

*Zachichotałam.*
-Jesteś taaaki słodki.

- Wiem. Ale nie tak jak ty.
Silver uśmiechnął się lekko.

*Zarumieniłam się.*

Silver jeszcze raz polizał Char.
//te amo Char <3//

*Usłyszałam jakiś szmer. Przyłożyłam łapkę do ust, na znak ciszy.*

Silver nasłuchiwał...

*Po chwili szmer oddalił się. Odetchnęłam cicho z ulgą.*
-Musimy być ostrożni.
*Szepnęłam.*

Silver pokiwał łebkiem i uczepił się mocno gałęzi.

Char:
*Wbiłam pazurki w korę, by nie spaść.*

- Chyba nic nie ma na dole...
Silver zsunął się żeby sprawdzić.

*Popatrzyłam na kotka.*

Silver rozejrzał się. Nagle z krzaków wyskoczył wilk.

*Krzyknęłam.*